burn

n. brandwond; brand

--------

v. branden; aanbranden; verbranden

burn¹

[ bə:n]

I 〈telbaar zelfstandig naamwoord〉

1 brandwond ⇒ brandgaatje

2 brandperiode/tijd 〈van raketmotor〉

3 door afbranding vrijgemaakt stuk bos

4 〈Noord-Engeland en Schots-Engels〉stroompje ⇒ beekje

♦voorbeelden:

1   a third-degree burn • een derdegraadsverbranding

2   a one-minute burn to correct course • een koerscorrectie van één minuut

II 〈niet-telbaar zelfstandig naamwoord; the〉

1 branderigheid ⇒ het branden/bijten

♦voorbeelden:

¶ the burn of iodine • het bijten van jodium

————————

burn²

〈ook burnt, burnt [bə:nt]〉

I 〈onovergankelijk werkwoord〉

1 branden ⇒ gloeien

♦voorbeelden:

1   you don't seem to be burning to accept my offer • zo te zien sta je niet te springen om op mijn aanbod in te gaan

     burn away • doorbranden, verder branden

     burn low • uitgaan/doven

     burning for an ideal • in vuur en vlam voor een ideaal

     burning with ambition • verteerd door ambitie

     burn with anger • zieden/koken van woede

→ burn downburn down/

II 〈onovergankelijk en overgankelijk werkwoord〉

1 branden ⇒ af/ver/ontbranden, in brand staan/steken

♦voorbeelden:

1   the acid burnt its way through the cloth • het zuur brandde door de stof

     the soup burnt my mouth • ik heb mijn mond aan de soep gebrand

     her skin burns easily • ze verbrandt snel (in de zon)

     burn away • op/wegbranden; 〈figuurlijk〉verteren

     burn off • weg/afbranden, schoon/leegbranden

     be burnt to ashes • in de as worden gelegd

     burn to death • door verbranding om het leven brengen

→ burn downburn down/, burn outburn out/, burn upburn up/

III 〈overgankelijk werkwoord〉

1 branden/lopen/werken op ⇒ gebruiken als brandstof

♦voorbeelden:

1   this engine burns coal • deze machine loopt op kolen